Miałam ja wianek zielonéj rutwie

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Miałam ja wianek zielonéj rutwie
Podtytuł	200. z p. Gliwickiego.
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[109]

200.

z p. Gliwickiego.

$\relative a' { \set Staff.midiInstrument = "flute" \key e \minor \time 6/8 \autoBeamOff e8 e fis g e4 | e'8 e e e b4 | d8 d d d g,4 | a8 a4 \stemUp b4. \stemNeutral \bar ":|]" b8 b b b a4 | g8 fis8. e16 dis8 b4 | e8 e fis g8. [(a16)] b8 |g fis8. e16 dis8 b4 | g'8 g fis fis e4 | b'4 e8 b4. | b8 b b b a4 | g8 fis8. [dis16] e4. | \bar "|." s } \addlyrics { Mia -- łam ja wia -- nek zie -- lo -- néj ru -- twie; o ja -- ko, ja -- ko won -- ny kwiat! Nie da -- ją mi cię przy -- ja -- cie -- le brać, i a -- ni z_to -- bą się po -- roz -- pra -- wiać; wiel -- kąć nam ża -- łość zro -- bi -- li, i -- że nas tak roz -- łą -- czy -- -- li. } \addlyrics { O! coć on mi kwitł w le -- cie i_w_zi -- mie, a te -- raz mi się zmie -- nił świat. }$

Miałam ja wianek zielonéj rutwie;
O jako, jako wonny kwiat!
O! coć on mi kwitł w lecie i w zimie,
A teraz mi się zmienił świat.
Nie dają mi cię przyjaciele brać,
I ani z tobą się porozprawiać;
Wielkąć nam żałość zrobili,
Iże nas tak rozłączyli.

Gdy mi się wspomni na te miejsceczka,
Oj, na których my siadali;
Gdy mi się wspomni na te słoweczka,
Oj, co my społem gadali, —
Każda żyłeczka we mnie zadyrgnie,
I serce moje od żalu mdleje;
Wielkąć nam żałość zrobili,
Iże nas tak rozłączyli.

Ach, mocnyż mnie miły Boże,
Cóż ja teraz czynić mam?
Kochałem tak krasną pannę,
A teraz ją opuścić mam;
Nie dają mi jéj przyjaciele brać,
I ani z nią się porozmawiać;
Wielkąć nam żałość zrobili,
Iże nas tak rozłączyli.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.