Modlitwa polskiego dziecka
| <<< Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Modlitwa polskiego dziecka |
| Pochodzenie | Katechizm polskiego dziecka |
| Wydawca | nakład prywatny |
| Data wyd. | 1901 |
| Druk | Zakład Narodowy im. Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
»W imię Ojca, — Boga Syna,
I świętego Ducha«:
Polska modli się dziecina,
A Pan Bóg ją słucha.
W oczach dziecka dwie łzy duże,
Wiara w każdem słowie:
»Ojcze! — błaga — coś jest w górze,
»Daj ojczyźnie zdrowie!
»Pobłogosław dłońmi swemi,
»Mą ojczystą strzechę:
»A mnie dozwól dla mej ziemi,
»Uróść na pociechę!«
Tak schylone nad posłaniem
Dziecię z Bogiem gwarzy;
A Bóg słucha z pobłażaniem,
Na ojcowskiej twarzy.
Słucha… zważa każde słowo…
Zadumał się… myśli:
I nad dziecka jasną głową,
Znak zbawienia kreśli.
Zobacz też edytuj
