Moje okieneczko co się otwierało

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Moje okieneczko co się otwierało
Podtytuł	290. z p. Lublinieckiego.
Rozdział	Pieśni miłosne, a. poważne
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[151]

290.

z p. Lublinieckiego.

Moje okieneczko,
Co się otwierało,
Siła łzyczek
Z mych oczyczek
Pod niém nakapało.

I nakapie jeszcze
Pod niém bardzo wiela,
Ja się nie dowiem,
Jak wiela
Ich tam nakapało.

Weźmieszli mnie jeszcze,
Ty młynarzy synu?
Nie chódźże ty do mnie,
Bo ty jednę
Szukasz z piéniążkami.

Nie znajdziesz ich u mnie;
Bo u mnie piéniążki
Wianeczek na głowie
I suknia
Co ją mam na sobie.

Sukieneczka jedna,
Fartuszek téż jeden, —
O idźże ty do takiéj,
Do takiéj,
Co ich miała siedem.

Jużech był u takiéj,
Co ich miała siedem;
Żadna mi się nie podoba,
Jeno ona,
Jeno ona, co ma jeden.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.