<<< Dane tekstu >>>
Autor Stanisław Grochowiak
Tytuł My i Bóg
Pochodzenie Ballada rycerska
Wydawca PAX
Data wyd. 1956
Druk Toruńska Drukarnia Dziełowa
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

MY I BÓG


Cichym dmuchnięciem zagasiwszy świecę
Kładziesz wichurę swych płomiennych włosów
Na grzbiet mój czujny jak plecy psa.
Ciężko zapada czarne wieko nocy.

Wówczas — uśpieni, opleceni sobą —
Nie wiemy wcale, że przychodzi Bóg,
Chodzi na palcach po naszym pokoju,
Poprawia kwiaty. Przegląda się w lustrze.

A lustro czarne jest — głęboka studnia,
Tylko w iskierce dalekiego dna
Faluje blada niespokojna postać
Twoja — idąca przez laguny snu.

Bóg się uśmiecha. Widzi cię, dotyka.
Lustro musuje jak skłębione wino —
I gdzieś ulicą przemyka muzyka:
„Dziewczyno, cóż mogę ci powiedzieć”.





Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.