Na Kozieńcu w nocy

Na Kozieńcu w nocy
W górach
Ziemia polska w pieśni
Wacław Wolski

[234]

NA KOZIEŃCU W NOCY.

Ośnieżonych Tatr rzeźba kamienna spiętrzona,
Zamglonych lekko wirchów lodowate runy,
Niby skłębiony szereg owiec białoruny,
Sterczą białych wzgórz czyste, nieskalane łona...

W pierś kamienną Tatr biją od wieków pioruny,
Rycerz Giewont od wieków, rażony w pierś kona...
Białą twarz mu przysłania mgieł nocnych opona,
Jak z białego muślinu przejrzyste całuny...

Martwe, szkliste i blade światło księżycowe
Osrebrzyło Tatr widma lunatyczną bielą...
Rycerz Giewont przechylił bezwładnie w tył głowę...

Księżycowe promienie po turniach się ścielą...
Na wyżynach śpi Giewont w osłupieniu nagiem,
Jakby był gwiazd monarchy srebrnym sarkofagiem...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wacław Wolski.