Na zgon Ludwika Narbutta


Do Olesia Na zgon Ludwika Narbutta • Poezje Władysława Bełzy • Poezje mniejsze • Władysław Bełza Kochaj
Do Olesia Na zgon Ludwika Narbutta
Poezje Władysława Bełzy
Poezje mniejsze
Władysław Bełza
Kochaj

† 21 KWIETNIA 1863 ROKU.


Szły głuche wieści — że naród się budzi,
Że kruszy pęta co w kości mu wrosły!
Że się po lasach mnogo zbiera ludzi,
A krzyki pomsty — aż w niebo się wzniosły!

Na głos tych wieści, wnet staje pod bronią
Mąż, co kochanką gardził i pucharem
I chwycił sztandar z litewską Pogonią
I na pół drogi klęknął pod sztandarem!

I tak klęczący utonął w modlitwie,
Tak się gorąco modlił za swym ludem:
Że gdy wieść o nim powiała na Litwie,
Bóg modłom jego dał świadectwo cudem!

Bo na to hasło jak z gniazda orlęta,
Młódź się od pługa porwała i radła — !
I jako macierz wzywała ją święta,
Po krańcach Litwy na straży usiadła!

I tylko echa powtarzały puszczy,
Zwycięskie pieśni młodego żołnierza!
I dzikie krzyki rozgromionej tłuszczy,
I ciche szepty za zmarłych pacierza!

Lecz snać inaczej Pan w Wszechmocy swojej,
Osądził naszą niedolę i trudy —
Bo jak nam stałeś — w pełnej ległeś zbroi,
Rycerzu wielki — na czasy i ludy!

Osieroceni — po dwójnej żałobie,
Kiedyż po stracie twojej żal ukoim?
Orle! rycerzu! gdyś spoczął już w grobie,
Pamięć twym czynom — i cześć prochom twoim!


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Bełza.