Nazwy ulic w Poznaniu/Ul. Calliera
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Nazwy ulic w Poznaniu |
| Podtytuł | z planem Wielkiego Poznania |
| Wydawca | Magistrat stołecznego miasta Poznania |
| Data wyd. | 1926 |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Uwagi | Informacje zawarte na tej stronie dotyczą stanu do 1926 roku. Współcześnie jednostka terenowa o nazwie „Ul. Calliera“ może mieć inną nazwę, inny przebieg, znajdować się w innej lokalizacji, lub jest zlikwidowana.
|
| Indeks stron | |
22. Ul. Calliera. (Św. Łazarz, połud.-wschód. Od ul. Kolejowej do Rynku Łazarskiego). Po częściowem zabudowaniu otrzymała w r. 1909 nazwę „ul. Kocha“ (znanego uczonego). Od 12. 4. 1920 zwie się „ul. Calliera“.
- *) Edmund Callier urodził się w Szamotułach w r. 1833. Pochodził z rodziny hugenockiej. Pracował w urzędach administracyjnych w W. Ks. Poznańskiem. 1854 zaciągnął się do legji cudzoziemskiej we Francji, walczył na Krymie i w Algerji. 1859 wrócił do kraju i żył z udzielania lekcyj w Poznaniu. Gdy wybuchło powstanie 1863, pospieszył do walki i działał w randze majora, później pułkownika jako jeden z dowódców powstańczych. Odznaczył się w bitwie pod Olszakiem, gdzie został raniony. Wyleczywszy się z ran walczył nadal jako naczelnik sił zbrojnych województwa mazowieckiego pod Grochowem, Ciświcą, Ignacewem, Kleczewem, Izbicą, Dobrzelinem, Wachowem kościelnem i Brzozowem, dzielnie prowadząc partyzantkę. W sierpniu 1863 wyjechał do Paryża. W marcu 1864 znowu miał wtargnąć z Prus do Królestwa, lecz pochwycili go Prusacy i skazali na rok fortecy. Stąd wrócił do Poznania. Pisał prace historyczne i geograficzne (monografje kilku powiatów wielkopolskich, prace o wojnach Bolesława Chrobrego, o bitwach 1831, o powstaniu 1863/4 i i.). Założył 1871 r. „Tygodnik Wielkopolski“. Umarł w r. 1893 w Poznaniu.
