Nie wadź sie z mocarzem

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Nie wadź sie z mocarzem
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[304]

120. Nie wadź sie z mocarzem.

 Mucha człowieka łysego
Kąsala w łysinę jego;
A on chcąc, by muchę zabił,
Sam siebie w czoło uderzył.
 Mucha często ulatała        5
A z jego się bicia śmiała,
Bowiem w łysinę trzaskało,
Daleko słyszeć bywało.
 Łysy na muchę się gniewał
A tako jej odpowiedział:        10
„Śmieszno tobie bicie moje?
„Potka cię nieszczęście twoje!
 „Jaćbych razów sto sobie dał,
„Nie będęć wżdy od nich stękał:
„Tobieć i jaden zaszkodzi,        15
„Iż ci pewną śmierć urodzi“.
 Nie stój nigdy z onym w sporze,
Czyja siła więcej może!
Acz się niektóry raz umkniesz,
Jeden mu raz wżdy upadniesz.        20

[304]  Romulus II. 13: Hervieux (Il, 209) Calvus et musca. Phaedrus IV², 4 Calvus et musca. St (124) De calvo et [305] musca. C (83) O člowĕku lysém a o musse. — Minasowicz (61) Dobrowolnie grzeszący nie ma mieć pardonu. Łysy i mucha. — BWF (159) Łysy i mucha.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.