Nowy Sącz jego dzieje i pamiątki dziejowe/Słowo Wstępne
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Nowy Sącz jego dzieje i pamiątki dziejowe. Szkic historyczny na pamiątkę sześćsetnej rocznicy założenia tegoż miasta |
| Wydawca | Nakładem Gminy Miasta Nowego Sącza |
| Data wyd. | 1892 |
| Druk | Drukiem J. K. Jakubowskiego |
| Miejsce wyd. | Nowy Sącz |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Obchody pamiętnych w dziejach wypadków, równie jak dobrze Ojczyźnie zasłużonych mężów, stały się w porozbiorowej epoce Polski jednym objawem więcej tego narodowego życia, którem pomimo utraty politycznego bytu społeczeństwo nasze jeszcze potężnie oddycha. Ostatnie zwłaszcza 20–lecie obfitowało w takie narodowe obchody i jubileusze. I tak 1869 r. święciliśmy 300 letnią rocznicę Unii Lubelskiej, tudzież znalezienie i przeniesienie zwłok Kazimierza Wielkiego w katedrze na Wawelu; 1880 roku 400–letnią rocznicę śmierci Jana Długosza, słynnego historyka i wychowawcy Jagielloniczów, którzy ze sławą królowali na tronie Polski, Czech i Węgier. W r. 1883 obchodził naród polski 200 letnią rocznicę oswobodzenia Wiednia z przemocy Turków, przez wiekopomnego chrześcijańskiego bohatera Jana Sobieskiego, króla polskiego; w trzy lata zaś potem, 1886 r., 300–letnią rocznicę zgonu Stefana Batorego, jednego z najdzielniejszych królów polskich, a 500–letnią pierwszego połączenia Polski z Litwą przez małżeństwo świątobliwej Jadwigi z Jagiełłą. W r. 1890 świetnie odbyła się w Krakowie i Kętach uroczystość 500–letniej rocznicy urodzin św. Jana Kantego, profesora niegdyś i patrona „Almae Matris“, przesławnej Jagiellońskiej wszechnicy. Roku 1891 obchodziły miasta polskie 100–letnią rocznicę Konstytucyi 3–go maja, zaprzysiężonej uroczyście w Warszawie przez ostatniego króla polskiego, Stanisława Poniatowskiego. Tegoż roku miasto Sambor uczciło 500–letnią rocznicę założenia swego grodu wydaniem osobnej kroniki. — Wszystkie tego rodzaju jubileuszowe obchody podnoszą i krzepią ducha narodu w porozbiorowej epoce naszej Ojczyzny, uprzytomniają żywo w pamięci dziejowe wypadki wielkiej naszej przeszłości.
Dla ziemi Sądeckiej, uświęconej tylu drogiemi polskiemu sercu pamiątkami, przypada w r. 1892 podwójna 600–letnia rocznica. Pierwsza: śmierci bł. Kunegundy, małżonki księcia polskiego Bolesława Wstydliwego, pani sądeckiej, a później świątobliwej zakonnicy w klasztorze starosądeckich Klarysek, którą też przy współudziale najwyższych dostojników Kościoła polskiego, duchowieństwa i napływie kilkudziesięciu tysięcy ludu w Starym Sączu od 23 do 31 lipca b. r. wspaniale z solennem nabożeństwem święcono. Powtóre, pamiątka założenia Nowego Sącza przez króla czeskiego, księcia krakowskiego i sandomirskiego Wacława, którą miasto nasze zamierza uroczyście obchodzić. Pragnąc choć w cząstce przyczynić się do uświetnienia tego pięknego sześciowiekowego jubileuszu, napisałem niniejszy szkic historyczny Nowego Sącza, na podstawie źródeł i dokumentów, jakie w archiwach miasta i innych odszukać mi się udało.
Skromną, ale sumienną tę pracę moją ośmielam się ofiarować Prześwietnej Radzie i obywatelom miasta Sącza i Sądeczyzny całej i proszę, aby ją tak uprzejmie przyjąć raczyła, jak uprzejmem sercem ja ją przynoszę.
Nowy Sącz, dnia 2. lutego 1892 r.
