Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa/Pieśń druga o św. Antonim

Pieśń druga o świętym Antonim.

Tryumfuj niebo z gościa tak zacnego,
Że w poczcie Świętych baczysz Antoniego;
Po wszystkim świecie niech słynie nowina,
Iż dana grzesznym pociecha jedyna.

Piastunie wdzięczny Jezusa miłego,
Śliczny kwiateczku ogrodu rajskiego,
Po wszystkie wieki i w najdalsze strony
Antoni święty, bądź błogosławiony.

Ozdobą swoją Hiszpańskie narody,
Patronem grzeszni ludzie bez nagrody
Uznają ciebie i wkażdéj potrzebie
Za cudotwórcę poczytują w niebie.

Żaden nie bywa w potrzebie wzgardzonym,
Kto tylko kładzie nadzieję w Antonim:
Niemocny, ślepy, niemy, trędowaty,
Z weselem zdrowie biorą bez zapłaty.

Utrapionemuś pocieszyciel stały,
I tonącemu port jest poufały.
Poganin śmiało jak do sprawcy swego,
Idzie, żądając łaski Antoniego.

Choroby ciężkie przez cię ustępują,
Niesnaski koniec w jedności znajdują,
Padwa niech zezna z obywatelami,
Sławna bez końca takiemi cudami.

W okowach więźnie i co desperują,
Starzy i młodzi, wszyscy pomoc czują,
Rzeczy stracone ty ludziom znajdujesz,
Osobą żadną nigdy nie brakujesz.

Umarli wstają na głos Antoniego,
Bogacz łakomy z ognia piekielnego
Odpowiedź daje, o jak wielkie cudo,
Kajże się i wstydź światowa obłudo.

Włoskie krainy i przyległe księstwa
Mają przez ciebie pokój i zwycięztwa;
I nasza Polska o to suplikuje,
Patronem swoim gdy cię być znajduje.

Gdyżeś takową łaską obdarzony,
Stawaj i za nas w proźbie o Antoni!
Zjednaj nam w śmierci Jezusa miłego,
Dawcę czystości klejnotu drogiego. Amen.




Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).