O książętach litewskich
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | O książętach litewskich |
| Pochodzenie | Facecje z dawnej Polski |
| Redaktor | Teodor Tyc |
| Wydawca | Spółka Wydawnicza „Ostoja“ |
| Data wyd. | 1917 |
| Druk | Drukarnia „Pracy“ |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Tłumacz | Teodor Tyc |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
O książętach
litewskich. (Wiersz w rkp.
łac. monach. 563). |
Książęta litewscy, albo choć jeden z nich, bywają poganami i ci w ten sposób mlekiem się karmią. Ma już lat dwadzieścia skończonych albo i więcej: kiedy jednak jeździ po kraju, to na wozie za sobą dwanaście mamek prowadzi. Gdzie się zatrzymują, tam trzy siedzenia stawiają, w środku książę siada, po prawej jedna mamka, druga po lewej. Karmi się zatem do syta, potem nowe dwie siadają, i znów dwie i tak dalej do ostatniej. Karmicielki te tłuste muszą być i dobry pokarm dawać. Mlekiem często brodę sobie umaże taki chłopczyna, co dwadzieścia latek sobie liczy i którego rycerstwo chodzi w chodakach z łyka lipowego szytych...
