O rymotworstwie i rymotworcach/Część VII/I.
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | O rymotworstwie i rymotworcach | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
Na wzór innych narodów, w Niemczech od najdawniejszych czasów kunszt Rymotworstwa kwitnął, i podobnie jak w tamtych, proste i tchnące pierwiastkową dzikością miał początki. Tacyt pisząc o obyczajach Niemieckiego ludu, przyznaje naówczas będącym upodobanie w rytmach, i łatwość w ich ułożeniu, gdy mówi, iż ich kapłani i wieszczbiarze składali pieśni na cześć bożyszcz i pochwałę bohatyrów; śpiewali zaś je nie tylko w czasie sprawowania obrządków, ale i wówczas, gdy wojska szły na wojenne wyprawy. Twierdzą dawni pisarze, iż Karol wielki kazał był te pieśni zebrać, i niektóre z nich na łaciński język przełożyć; ale przez niedozór ustawicznemi wojnami zatrudnionych następców jego, szacowne te starożytności dzieła zaginęły.
Po owych kapłanach i wieszczbiarzach nastąpił inny rodzaj rymotworców w Niemczech : zwano ich Minnensingers, pieśniośpiewaczami; byli oni pospolicie na dworach monarchów i panów znacznych, tak jak we Francyi Trubadurowie. Niektóre tych rymotworców pieśni z starych rękopismów zebrane, niedawnemi czasy wyszły z druku.
W piętnastym i na końcu szesnastego wieku już się wznosić i doskonalić poczynało w Niemczech Rymotworstwo, i są wówczas pisane niektóre dość szacowne poemata, a między innemi bajka sławna o liszce Reyneke niemieckim językiem pisana; przetłumaczona była na łaciński, i przypisana przez tłumaczącego Hartmana Schoppera Maxymilianowi II cesarzowi : jej autor był Henryk z Akmaru. Tytuł dzieła na łaciński język przetłumaczonego takowy : Speculum vitæ aulicæ de admirabili fallaeia et astucia vulpeculæ Reinikes lib. 4. — Francofurti ad Menum. — 1595.
