<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł O wilku i baranie
Rozdział Bajka o wilku i jagnięciu
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Anonimowy
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

2. O wilku i baranie.

Wilk, pijąc na górze z stoku, ujźrzał barana, na dole daleko pijącego; przybliżawszy, sfukał go: „Baranie! czemu mi mącisz wodę?“ Zląkł się baran i prosił, aby mu odpuścił, jako niewinnemu, gdyż on, daleko niżej pijąc, wilkowi wody wzgórę nie mógł mącić ani o tym myślił. A wilk gromił: „Nie wymówisz się, zdrajco, wszędy mi wadzisz; ociec, matka i wszystek ród twój zawsze mi się przeciwi, a tobie to dziś skórą zapłacić“.
Dawna przepowieść jest: kto chce psa uderzyć, łatwo kija dostać. Mocarz, gdy ubogiemu szkodzić, łacno przyczynę najdzie; już dosyć winien, kto się przeciwić nie może.

Fabuły Ezopowe


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Ezop.