Oda. Cieniom Anhellego
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Oda |
Podtytuł | Cieniom Anhellego |
Pochodzenie | Poezye Studenta Tom I |
Wydawca | F. A. Brockhaus |
Data wyd. | 1863 |
Miejsce wyd. | Lipsk |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tom I |
Indeks stron |
Mistrz, jak wędrowny ptak w swojej podróży,
Musi przelecieć wielkie głębin morze,
Musi skrzydłami gromić gromy burzy,
Walczyć i lecieć! przez otchłani łoże! —
Zedrą mu nawet nadziei łachmany;
Usłyszy zębów zgrzyt, ludów kajdany —
I siebie odziać ma w zorzy sukienkę,
A głos ten wcielić w jedyną piosenkę. —
Musi zaginąć bez słychu i wieści,
W ciemnych otchłaniach płaczu i boleści,
Nim zstąpi w raje, gdzie polotu skrzydła
I myśl natchniona już nie zna wędzidła —
Jeźli przestrzenią lecąc nie zaginie
Na własnych skrzydłach tylko — tam! wypłynie!
O! lepiej tobie w morskich zginąć wałach,
Jak śnić o kraju proroczym — w oddali,
Jak rozpaczliwie tłuc piersią po skałach,
Z mdlejącem skrzydłem być igraszką fali,
Ptaku wędrowny — duchu mój w podróży,
Ty jesteś Burzą!
Leć!
Gromy ci wtórzą
I piekło wtórzy —
Twych skrzydeł meteorem świeć! —