Odwrócone światło/trzymanie się prosto do dołu

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tymoteusz Karpowicz
Tytuł	Odwrócone światło
Wydawca	Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wyd.	1972
Druk	Wrocławska Drukarnia Kartograficzna
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[138] kopia artystyczna STARY NEGATYW NAGROBNY (pańszczyźniany) czego tu nie karczujecie nie karczujemy światła w oku pańskim zadrzewionego anno domini w jego przedwczesnej za życia siekierze a nunc jakby i w naszej a tylko że nie w ręku jutrzejszym a wczorajsza bez nas dawno sprzedana   a czego tu nie ruszacie no oczywiście ramion za miejsce nie ruszamy ani jego ni własnych bo są pod pieczęcią zupełnie w innym ramieniu my się tu odwracamy cali od tego ruszania ale odwroty przodkują   a czego tu nie widzicie nie widzimy z łaski pana zakopanego z miłości po uszy oka za łokieć za nami zdawało się jego stopy z naszymi nogami niejasno dobitymi ale to dobicie nie przyniosło utargu [140] a czego tu nie słyszycie a pohukiwania obłożonego dwustronnie jak się tu okazało na trzeciostronnym języku stąd tylko mlaskanie boczne słyszy się po narodzie ale i to za wysoko aby to było nad nami   a czego tu nie czujecie a nie czujemy bojaźni bo na psach jego tu śpimy zagryzionych do naszych zaręczynowych kości i choć pan czasem zagra pod nami na polowanie to co taki pies może zostać we własnym pysku jeśli nie same przeciągi nieobecnego strachu   a czego tu jakby niczego niczego to tu od nadmiaru wszystkich nieobecności bo i pan spod nas wyszedł a my łopatę przed nim po psach opustoszałych siebie z zausznym zadrzewiem głuszec to na początku wyleciał już z naszej głowy więc mimo wszystkich woli nikt tu się nie zadeptał   a czego nie dotykacie ani tu ani w innym niemiejscu na te boki a nie dotykamy właśnie naszej nieobecności w tym ani w innym grobie [142] bo tak się to złożyło że tu nas nikt nie położył a myśmy się kłaść nie mogli bo już świtało do ręki ale to inna łopata

[139] oryginał TRZYMANIE SIĘ PROSTO DO DOŁU   kalka logiczna ZBIÓR NIESKOŃCZONY nierównoliczne umieranie z nagonką na dokładne oznaczenie zbiorowego losu cmentarza który opuszczony chodzi o kulach po życie ciągle trafia się w takie kalectwo   kalka logiczna ZBIÓR DOBRZE UPORZĄDKOWANY zakłada że pary X R złożone do grobu są asymetryczne lecz tylko do siebie odejmują drugiego w rejestrze kwartałów wychodzą na zgodne spacery imion i bez zniecierpliwienia zbijają krzyż nad sobą jeśli się rozszczepia przy założonej niepustości Y [141] kalka logiczna ZBIÓR PRZELICZALNY ludzi na psy matematyk w druciaku z kagańców dokłada do palców jednej ręki dwa palce na przysiędze i zgadza się wszystko   kalka logiczna ZBIÓR W SENSIE DYSTRYBUTYWNYM odstająca pałka od kości i nieprzejednane między nimi odbicie to zęby rosnące w różne strony szczęki ale w świetle zbioru jest to pobratymcze podanie rąk pod skórą bo człowiek różnie słucha człowieka i przez opukanie   kalka logiczna ZBIÓR W SENSIE KOLEKTYWNYM całe nasze w duczaju a zuchełkowate koziołkowanie ziaren z trepanacji robi prześwit śródmączny wzór na placki nie uwzględnia wybryków i to marnotrawnych [143] kalka logiczna ZBIÓR SKOŃCZONY w którym przebodzona radość wypływa do środka bez ujścia są wszechstronne śmiechy na powierzchni ten kto na powróśle zacina objętości chce już tylko wiedzieć kto puchnie w swych granicach i bardziej się wiąże

Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.