Oko proroka/Przedmowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Oko proroka |
| Podtytuł | czyli Hanusz Bystry i jego przygody |
| Wydawca | Macierz Polska |
| Data wyd. | 1937 |
| Druk | Drukarnia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Władysław Łoziński, brat Walerego, autora powieści Czarny Matwij i Zaklęty dwór, znakomity powieściopisarz i historyk, urodził się w Oparach(ziemia Samborska) w r. 1843, zmarł we Lwowie w r. 1913.
Działalność literacką rozpoczął w r. 1862 w lwowskim Dzienniku Literackim, którego był redaktorem od r. 1867 do r. 1869. Później, od r. 1873 do r. 1883, redagował Gazetę Lwowską oraz założony przez siebie dodatek miesięczny do tegoż czasopisma pt. Przewodnik Naukowy i Literacki.
Twórczość Łozińskiego potoczyła się w dwóch kierunkach: powieściowym i historycznym.
Powieści: Pierwsi Galicjanie, powieść z przeszłości (Lwów, 1867), Czarne godziny, powieść współczesna (Lwów, 1869), Hazardy, powieść współczesna (Lwów, 1870), Legionista, powieść z przeszłości (Lwów, 1870), Historia siwego włosa, powieść (Poznań, 1871), Opowiadania IMci Pana Wita Narwoja, rotmistrza konnej gwardii koronnej A. D. 1760—1767 (Lwów, 1874), Skarb watażki, powieść z końca XVIII wieku (Warszawa, 1875), Nowe opowiadania IMci Pana Wita Narwoja, rotmistrza konnej gwardii koronnej 1764—1773 (Lwów, 1884), Madonna Busowiska, nowela (Kraków, 1892) oraz Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody, powieść z dawnych czasów (Lwów, 1899). Tę ostatnią powieść złożył Łoziński w darze „Macierzy Polskiej", której był kilkuletnim, dobrze zasłużonym prezesem.
Dzieła historyczne: Złotnictwo lwowskie w dawnych wiekach, 1384—1640. Lwów starożytny I, kartki z historii sztuki i obyczajów (Lwów, 1889), Patrycjat i mieszczaństwo lwowskie w XVI i XVII wieku. Lwów starożytny II (Lwów, 1890), Sztuka lwowska w XVI i XVII wieku. Architektura i rzeźba (Lwów, 1898), Prawem i lewem, obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku (Lwów, 1903), Życie polskie w dawnych wiekach (Lwów, 1907).
O Łozińskim i jego działalności literackiej i naukowej powiedział Ludwik Finkel: „Władysław Łoziński, obdarzony szlachectwem duszy, indywidualność bogata, mistrz słowa, znawca serc i umysłów ludzkich, należeć będzie zawsze do klasycznych pisarzy, na których uczyć się będą przyszłe pokolenia mowy ojczystej, będą patrzeć jego oczyma na życie polskie w dawnych wiekach. Był w narodzie pilnym, wytrwałym siewcą piękna, błogosławionym krzewicielem najwyższych ideałów kultury“.
