Omyłka w sentencyej panieńska
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Omyłka w sentencyej panieńska |
| Pochodzenie | Ogród fraszek |
| Redaktor | Aleksander Brückner |
| Wydawca | Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej |
| Data wyd. | 1907 |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
Jedna wielmożna pani, przyszedszy z kościoła,
Wedle swego zwyczaju, wszytkich panien zwoła
I każdej pojedynkiem o kazanie pyta.
Albo ewangelię, którą ksiądz przeczyta,
Bo ta, [co] nic z obojga nie mogła powiedzieć, 5
Modlić się u obiadu musiała, nie siedzieć.
Czytano w tę niedzielę, jako bankiet sprawiał
Wielki krol, jako mu się z niego kto wymawiał.
Ten żonę pojął, drugi wieś, ow kupił woły,
Że mu przyszło osadzać kalekami stoły. 10
Więc, gdy pierwsza i wtóra sentencyą prawi,
Aż trzecia: Dlatego się, powieda, nie stawi
Na tę wielką wieczerzą od króla proszony,
Bo się ożenił, trzeba sprobować mu żony.
Śmieją się wszyscy, a nikt nie pomyśli sobie, 15
Że ta, nie bywszy żoną, już była na próbie.
W krótkim abowiem czasie od spodniej zawłoki,
Z wielką swą niewygodą, wypełniła boki.
