Organizacya Kościoła w Polsce do połowy wieku XII

>>> Dane tekstu >>>
Autor Władysław Abraham
Tytuł Organizacya Kościoła w Polsce do połowy wieku XII
Data wyd. 1890
Druk Drukarnia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich
Miejsce wyd. Lwów
Źródło Skany na commons
Inne Cały tekst
Okładka lub karta tytułowa
Indeks stron




ORGANIZACYA


KOŚCIOŁA W POLSCE


DO POŁOWY WIEKU XII.


NAPISAŁ

Prof. Dr. WŁADYSŁAW ABRAHAM.






WE LWOWIE.
NAKŁADEM AUTORA.
1890.
Skład główny w księgarni
GUBRYNOWICZA I SCHMIDTA
we Lwowie.







Z DRUKARNI ZAKŁADU NAR. IM. OSSOLIŃSKICH
POD ZARZĄDEM JULIUSZA BIRKENMAIERA.





Przedmowa.

Badanie prawa partykularnego kościelnego podwójną nauce przynosi korzyść, bo przyczynia się nietylko do bliższego poznania rozwoju prawa powszechnego, lecz także i do zgłębienia dziejów danego kraju lub ludu. W wiekach średnich zwłaszcza, kiedy się prawo powszechne kościelne dopiero kształciło i wyrabiało, zachodziło między niem a partykularnem silne wzajemne oddziaływanie; wprawdzie prawidła powszechnie obowiązujące zmieniały częstokroć te, które się wytworzyły w mniejszym zakęesie, lecz równocześnie wiele instytucyj prawnych pierwotnie na polu prawa partykularnego powstałych, zyskało w prawie powszechnem swój wyraz.
Wieki te były zarazem epoką, w której życie kościelne z państwowem we wszystkich jego kierunkach, nie wyjmując prawa, ściśle się łączyło; Kościół niósł ludom pierwiastki cywilizacyi, a jego ideały i zasady ludzkość ówczesną na wskroś przenikały, zagrzewając do wielkich i szlachetnych porywów. W skutek owego związku Kościoła z państwem, musiało nietylko prawo państwowe ulegać wpływom Kościoła, ale taksamo i Kościół niejednokrotnie musiał się liczyć z prawem państwa, w którem się rozwijał. Skutki zaś tych obopólnych wpływów, najlepiej w prawie partykularnem kościelnem się odzwierciedlają.
W uznaniu tego faktu, powstają w nowszej literaturze prace poświęcone wyłącznie badaniu dziejów prawa partykularnego kościelnego w pewnych granicach zamkniętego, a i u nas, gdzie Kościół w życiu prywatnem i publicznem wybitne zajmował zawsze stanowisko, należałoby pracę na polu tem rozpocząć. Prawda, że nie posiadamy jeszcze krytycznych opracowań materyału źródłowego, któryby pracy takiej za podstawę miał służyć, i sam ów materyał nie zupełnie dotąd został wydany, gdyż brak źródeł do poznania praktyki sądowej i administracyi kościelnej; — po wiek XV. jednak materyał istniejący, jest dość zupełny i wątpić należy, czy o wiele będzie mógł być wzbogaconym. Lecz rozpoczęciu pracy nad prawem kościelnem w Polsce od przyjęcia chrześciaństwa do wieku XV. inna jeszcze trudność stoi na zawadzie, a to brak monografij, opracowań pewnych szczególnych instytucyj w ich dziejowym rozwoju, bez czego niemal niepodobna ani całości objąć, ani należycie wyróżnić okresów rozwoju prawa kościelnego. Brak nam nadto poglądu należytego na stosunki prawne Kościoła polskiego w dwóch pierwszych wiekach po przyjęciu chrześciaństwa, t. j. w czasach, w których złożone zostały podwaliny późniejszych stosunków. Z czasów tych mało posiadamy źródeł, lecz pomimo tego nauka winna sobie zdać sprawę z tego, co ostatecznie o stosunkach prawnych Kościoła w tych czasach wiedzieć można, a praca taka, mająca na celu stwierdzenie istniejącego wówczas stanu rzeczy, stanowiłaby temsamem wstęp konieczny do badań nad dziejami prawa kościelnego w Polsce.
Przedmiotem pracy niniejszej ma być właśnie skreślenie tego wstępu.
Podjęcie owego zadania nowsza nasza nauka historyczna znacznie ułatwiła. Nietylko bowiem materyał źródłowy do wieku XI. i XII. się odnoszący (głównie roczniki) krytycznie został opracowany, lecz nadto i dzieje zewnętrzne Polski z tego czasu, tudzież stosunki społeczne, stanowiące tło potrzebne do nakreślenia stosunków kościelnych lub kościelno-politycznych, doczekały się wszechstronnego niemal omówienia. W obec tego praca nasza mogła się zająć ściśle przedmiotem, t. j. dziejami powstania organizacyi kościelnej i stosunkami prawnymi Kościoła. Wprawdzie i powstanie tej organizacyi, zwłaszcza założenie biskupstw polskich wielokrotnie omawiano, lecz z odnośnej literatury wyjąwszy nieliczne prace, mało mogliśmy korzystać, a i wyniki, do których doszliśmy, różnią się w tym właśnie kierunku znacznie od dotychczasowych.
Zaznaczyliśmy pracy naszej ścisłą granicę chronologiczną do połowy w. XII. głównie z powodu, że od epoki podziałów rozpoczął się pewien przełom w stosunkach wewnętrznych Polski, a fakt ten musiał i na stanowisko Kościoła oddziałać, w skutek czego dawniejsze stosunki znacznej uległy zmianie. Zmiana stosunków kościelno-politycznych wyprzedziła nawet zmianę stosunków społecznych i prawno-państwowych. W ciągu wieku XII. zaczynają się coraz więcej wśród duchowieństwa polskiego krzewić plany reform Grzegorza VII., zmierzające nietylko do poprawy karności kościelnej, lecz i do wywalczenia Kościołowi w obrębie państwa pierwszorzędnego stanowiska. Owoce akcyi w myśl planów tych przez duchowieństwo nasze podjętej, są już widoczne w drugiej połowie wieku XII. tak na polu prawa prywatnego, n. p. w uznaniu osobowości prawnej poszczególnych instytutów kościelnych, jak i na polu publicznego, czego znowu dowodem przekonywującym są coraz to liczniejsze immunitety Kościołowi nadawane, tudzież wyniki Zjazdu łęczyckiego z r. 1180. Dlatego więc na połowę w. XII. przypadnie koniec pierwszego okresu dziejów prawa kościelnego u nas.
Z tegosamego powodu staraliśmy się także ograniczyć zakres źródeł, na których pracę oparliśmy. Skoro bowiem w Polsce w w. XIII. radykalnie zmieniły się podstawy stosunku między panującym a poddanymi, to opieranie się bezwarunkowe na źródłach wieku XIII. i wysnuwanie z nich bez zastrzeżeń wniosków o stosunkach czasów dawniejszych, mogłoby do wprost mylnych doprowadzić wyników. Być może, że wskutek tego obraz stosunków kościelnych będzie tu i ówdzie niezupełny, lecz zato, jak sądzimy, więcej do rzeczywistości zbliżony.









Wydania źródeł
częściej w pracy powoływane:


Boczek, Codex diplomaticus et epistolaris Moraviæ, Tom I., Olomucii 1836.
Boehmer, Fontes Rerum Germanicarum, T. IV., Stuttgart 1868.
Codex diplomaticus Poloniæ ed. Rzyszczewski, Muczkowski, Bartoszewicz, T. I.—III., Varsaviæ 1847—1848 cytow. CDP.
Codex diplomaticus Saxoniæ regiæ, Zweiter Hauptheil I. B. (Urkunden des Hochstifts Meisen) ed. Gersdorf, Leipzig 1864.
Codex diplomaticus Silesiæ, T. I.—XIV., Breslau 1857—1889 cyt. C. D. Sil.
Codex iuris Bohemici, T. I. ed. Jirecek, Pragæ 1867.
Corpus iuris canonici ed. Friedberg, T. 2, Lipsiae 1879, 1881.
Deusdedit, Collectio canonum, ed. Martinucci, Venetiis 1869.
Dokumenty kujawskie i mazowieckie, wyd. Ulanowski (Scriptores Rerum Polonicarum, T. XII., Archiwum komisyi historycznej T. IV.), Kraków 1888, cyt. K. kuj.
Dronke, Codex diplomaticus Fuldensis, Cassel 1850.
Endlicher, Rerum Hungaricarum Monumenta Arpadiana, T. I., Scriptores, Sangalli 1848.
Fejer, Codex diplomaticus Hungariæ, T. I., Budæ 1829.
Hasselbach et Cosegarten, Codex diplomaticus Pomeraniæ, T. I. Greifswald 1862.
Helcel, Starodawne Prawa polskiego pomniki, T. 2, Kraków 1856—1870.
Hube, Antiquissimæ constitutiones synodales provinciæ Gneznensis, Petropoli 1856.
Jaffé, Bibliotheca Rerum Germanicarum, T. I., Monumenta Corbeiensia, Berolini 1864.
Jaffé, Bibliotheca Rerum Germanicarum, T. V., Monumenta Bambergensia, Berolini 1869.
Kodeks dyplomatyczny katedry krakowskiej św. Wacława, T. I. wyd. Piekosiński (Monumenta medii ævi historica T. I.) Kraków 1874, cytow. KKK.
Kodeks dyplomatyczny małopolski T. I. i II. (Monum. med. ævi hist. T. III. i IX.) wyd. Piekosiński, Kraków 1876, 1886, cyt. KDMP.
Kodeks dyplomatyczny księstwa mazowieckiego, Warszawa 1863, cyt. K. Maz.
Kodeks dyplomatyczny wielkopolski T. I.—IV., Poznań 1877 do 1881, cyt. KDWP.
Mansi, Sacrorum Conciliorum nova et amplissima collectio, T. XIX. Venetiis 1774.
Monografia opactwa Cystersów w Mogile, Kraków 1867, cyt. K. Mog.
Monumenta Germaniæ historica T. I.—XXVIII., Scriptores et Leges, Hanoveræ 1826—1888, cyt. MG. SS. lub MG. LL.
Monumenta Germaniæ historica, Legum Sectio II. Capitularia Regum Francorum, T. I. Hanoveræ 1883, cyt. MG. Capitularia.
Monumenta Germaniæ historica, Diplomatum regum et imperatorum Germaniæ T. I., Conradi I., Heinrici I. et Ottonis I. diplomata, T. II. Pars prior, Ottonis II. diplomata, Hanoveræ 1879—1888, cyt. MG. Diplomata.
Monumenta Poloniæ historica T. I.—V., Lwów 1864—1888, cyt. MP.
Necrologium Luneburgense Monasterii S. Michaelis ed. Wedekind, Noten zu einigen Geschichtsschreibern d. deutschen Mittelalters T. III., Hamburg 1836.
Necrologium Merseburgense ed. Hasse (Höfers Zeitschrift für Archivkunde Diplomatik und Geschichte T. I., Hamburg 1834, z wydania Dümmlera nie mogliśmy korzystać).
Necrologium des Klosters Moellenbeck ed. Schrader (Wigand, Archiv für Geschichte und Alterthumskunde Westphalens T. V. str. 342—384, Lemgo 1832).
Perlbach, Pommerellisches Urkundenbuch, Danzig 1882.
Raynaldus, Annales Ecclesiastici, T. XIII. Coloniæ Agrippinæ 1693.
Riedel, Codex diplomaticus Brandenburgensis I. T. 2 i 24, Berlin 1842, 1863.
Schirrmacher, Urkundenbuch der Stadt Liegnitz und ihres Weichbildes bis zum J. 1455., Liegnitz 1866.
Stenzel, Liber fundationis claustri S. Mariæ V. in Heinrichow, Breslau 1854.
Theiner, Vetera Monumenta Poloniæ et Lithuaniæ gentiumque finitimarum historiam illustrantia, Romæ 1860.
Theiner, Vetera Monumenta Slavorum meridionalium, Romæ 1868.
Wattenbach, Monumenta Lubensia, Breslau 1861.

Regesta:

Erben, Regesta diplomatica nec non epistolaria Bohemiæ et Moraviæ, Pars I. Pragæ 1855.
Grünhagen, Regesten zur schlesichen Geschichte I. Th. bis zum J. 1250 2 Aufl. (Cod. dipl. Sil. T. VII.) Breslau 1884.
Hasse, Schleswig-Holstein-Lauenburgische Regesten und Urkunden I. B. Hamburg und Leipzig 1886.
Jaffé, Regesta Pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII. T. I. et II, Ed. 2da, Lipsiæ 1885—1888.
Mülverstedt, Regesta Archiepiscopatus Magdeburgensis I. Th. Magdeburg 1876.
Stumpf, Die Kaiserurkunden des X., XI. und XII. Jahrhunderts (Die Reichskanzler II. B.) Innsbruck 1865.









TREŚĆ.


Strona
Rozdział I.:  
Przyjęcie chrześcijaństwa  ...... 1
Rozdział II.:  
Założenie biskupstw  
1. Biskupstwo poznańskie   ..... 29
2. Zjazd gnieźnieński w r. 1000 .... 40
3. Znaczenie prawne zjazdu gnieźnieńskiego dla organizacyi Kościola w Polsce   .... 65
4. Arcybiskup Bruno  ...... 74
5. Biskupstwa: płockie, kujawskie, lubuskie i pomorskie ........ 84
6. Obrządek słowiański    ..... 104
Rozdział III.:  
Związek metropolitalny    ...... 112
Rozdział IV.:  
Organizacya w obrębie dyecezyj  
1. Kapituły    ....... 132
2. Archidyakonowie i ich zastępcy    ... 154
3. Kapelanie, parafie i niższe urzędy kościelne    .. 158
4. Klasztory    ....... 164
Rozdział V.:  
Stosunki ze Stolicą apostolską  ..... 179
Stanowisko kościoła w państwie    .... 191
1. Osobowość prawna Kościoła i zdolność do działań prawnych    ...... 195
2. Obsadzanie urzędów kościelnych   ... 214
3. Forum ........ 220
4. Immunitety   ....... 223
5. Ius regalium  ....... 226
Rozdział VII.:  
Rząd kościelny    ....... 230
Rozdział VIII.:  
Majątek Kościoła   ....... 238
1. Źródła majątku    ...... 239
2. Rozdział i zarząd majątku    .... 250
Rozdział IX.:  
Źródła prawa kościelnego w Polsce  .... 253





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Abraham.