Północ już była, gdy się zjawiła (1904)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Północ już była, gdy się zjawiła |
| Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
| Redaktor | Karol Miarka |
| Wydawca | Karol Miarka |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały dział I |
| Indeks stron | |
Północ już była, gdy się zjawiła * Nad blizką doliną jasna łuna; * Którą zoczywszy i zobaczywszy, * Krzyknął mocno Wojtek na Szymona: * Szymonie kochany, znak to niewidziany, * Że całe niebo czerwone. * Na braci zawołaj, niechaj wstawają; * Kuba i Mikołaj niech wypędzają * Barany i capy, owce, kozły, skopy * Zamknione.
Na te wołania z smacznego spania * Porwał się Stach z Grześkiem i spadł z broga; * Maciek truchleje, od strachu mdleje, * Woła: uciekajcie ach dla Boga! * Grześko nogę
złamał, Stach na nogę chromał, * Bo ją w kolanie wywinął. * Oj oj oj, dla Boga! Pawełek woła: * Uciekajcie prędko, gore stodoła; * Pogorzały szopy i pszeniczne snopy, * Jam zginął.
Leżąc w stodole, patrząc na pole, * Ujrzał Bartos stary Anioły; * Którzy wdzięcznymi głosami swymi, * Okrzyknęli ziemskie padoły: * Na niebie niech chwała Bogu będzie trwała, * A ludziom pokój na ziemi. * Pasterze wstawajcie, witajcie Pana; * Pokłon Mu oddajcie, wziąwszy barana; * Skoczno Mu zagrajcie, głosy zaśpiewajcie * Zgodnymi.
Więc ich tamuje i perswaduje * Bartos jako stary w te słowa: * Czego krzyczycie, gwałty czynicie? * Nie gore, lecz to rzecz nowa: * Bóg się na świat rodzi, witać się Go godzi, * Pójdźmyż do Niego z darami. * Weź Kuba jędyka, ty Wojtku cielę; * Ja Mu poduszeczkę z puchu uścielę; * Grześko zagra w dudki, by skakał malutki * Wraz z nami.
Biegną więc w skoki, nabrawszy w troki * Jabłek, obwarzanków i gruszek: * Miodu praśnego, masła młodego, * Mleka i śmietany dzbanuszek: * Kurcząt młodych czworo, kur starych ośmioro, * Przytem jaj świeżych dwie kopy. * Dwie kozy dla mleka i jagniąteczko, * Jędyka, kapłona i cieląteczko; * Idąc wygrywają, szczęśliwie stawa ją * U szopy.
Stojąc pod ścianą, powyjmowano, * Co z sobą przynieśli dla Pana: * Dał Wojtek cielę, Stach jaj kobielę, * Mikołaj i Szymon barana; * Grześko obwarzanki, Kuba dzban śmietanki, * Przytem jaj świeżych dwie kopy. * Klęknąwszy, z darami serca oddali; * Stanąwszy parami, na dudkach grali; * Potem się skłonili, do domu wrócili * Wesoło.
