Pani co pytała, co konie dzyałaią

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Mikołaj Rej
Tytuł	Pani co pytała, co konie dzyałaią
Pochodzenie	„Figliki“ ; wydanie z r. 1574
Wydawca	Wiktor Wittyg
Data wyd.	reprint 1905
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Páni co pytałá, co konie dzyáłáią.

W Polu ſtánął woźnicá, by koniom wyłożył,
A białegłowy w ten cżás iákieś s pánią wożił.
Począł ſobie wcżás cżynić, wzniowſzy nogę wzgorę,
Zaſzedł zá ſiodłowego, mnimał by zá gorę.
Páni rzecże: Bártoſzu, co konie dziáłáią?
Podobno álbo wodę nieboże poſzcżáią?
Bártoſz rzecże: nie konieć, iać to ſzcę goſpodze,
Ale ſobie poćichu ták puſzcżam po nodze.

Pani co pytała, co konie dzyałaią.

W Polu stanął woźnica, by koniom wyłożył,
A białegłowy w ten czas iakieś s panią wożił.
Począł sobie wczas czynić, wzniowszy nogę wzgorę,
Zaszedł za siodłowego, mnimał by za gorę.
Pani rzecze: Bartoszu, co konie działaią?
Podobno albo wodę nieboże poszczaią?
Bartosz rzecze: nie konieć, iać to szcę gospodze,
Ale sobie pocichu tak puszczam po nodze.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Mikołaj Rej.