Panna co nie kazała wydzyerać

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Mikołaj Rej
Tytuł	Panna co nie kazała wydzyerać
Pochodzenie	„Figliki“ ; wydanie z r. 1574
Wydawca	Wiktor Wittyg
Data wyd.	reprint 1905
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Pánná co nie kazáłá wydzyeráć.

PAnic s panną w ſwych rzecżach coś pilnie mowili,
A potym ſie oboie ſiedząc zámyſlili.
Przyſzedł drugi y rzecże, to tu twárde ſpráwy,
Ten rzekł: myſlę o iednym, iż śiłny łotr práwy.
Ma pieniądze y wſzytko cżymby ſie záchował,
A nic nie dba, á ten rzekł, á iabych ſzácował.
Pánná rzecże, zle rádziſz ná ubogie ludzi,
Niechay nikt nie wydzyera, ieſli nie wyłudzi.

Panna co nie kazała wydzyerać.

PAnic s panną w swych rzeczach coś pilnie mowili,
A potym sie oboie siedząc zamyslili.
Przyszedł drugi y rzecze, to tu twarde sprawy,
Ten rzekł: myslę o iednym, iż siłny łotr prawy.
Ma pieniądze y wszytko czymby sie zachował,
A nic nie dba, a ten rzekł, a iabych szacował.
Panna rzecze, zle radzisz na ubogie ludzi,
Niechay nikt nie wydzyera, iesli nie wyłudzi.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Mikołaj Rej.