Pewnego dla niepewnego nie opuszczaj

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Pewnego dla niepewnego nie opuszczaj
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[195]

9. Pewnego dla niepewnego nie opuszczaj.

 Rybitw jeden na jezierze,
Gdzie więc ryby często bierze,
Sieci tam sobie rozrzucił,
Ab'y nimi co uchwycił.
 Potym, za dobrą pogodą,        5
Ułowił jest szczuczkę młodą,
Która k niemu przemówiła,
Takiemi słowy prosiła:
 „Co masz po mnie, tako małej?
„Pomkni mi żywota dalej!        10
„Wszak mię potym wielką imiesz,
„A więtszy pożytek weźmiesz".
 Rzekł jej: „Rozumubych nie miał,
„Bych w niepewne rzeczy dufał:
„Wolę cię małą, trzymając,        15
„Niż dziesięć wielkich, pływając".
 Bo kiedy masz co pewnego,
Trzymaj sle mocno onego!
Szalenić aie nadziewają,
Przeto pewne opuszczają.        20

[195]  Rimicius: D (156) De piscatore et smaride ptsciculo. [H 28 Ἀλιεὺς ϰαὶ μαινίς]. C (205) Rybář a mlady sum. — FE (35) O rybitwie z małą rybką. — por. Paprocki 48 O rybitwie i o rybce małej — por. Jabłonowski 55 Stary kot i młoda myszka. Senectus inexorabilis. — Jakubowski 63 Mała rybka i rybak (L V, 3 Le petit poisson et le pêcheur). — por. Naruszewicz (424) Kot stary. — por. Węgierski (42) Mysz młoda i kot stary.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.