Pewnego dla niepewnego nie opuszczaj

<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Pewnego dla niepewnego nie opuszczaj
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

9. Pewnego dla niepewnego nie opuszczaj.

Rybitw jeden na jezierze,
Gdzie więc ryby często bierze,
Sieci tam sobie rozrzucił,
Ab'y nimi co uchwycił.
Potym, za dobrą pogodą,        5
Ułowił jest szczuczkę młodą,
Która k niemu przemówiła,
Takiemi słowy prosiła:
„Co masz po mnie, tako małej?
„Pomkni mi żywota dalej!        10
„Wszak mię potym wielką imiesz,
„A więtszy pożytek weźmiesz".
Rzekł jej: „Rozumubych nie miał,
„Bych w niepewne rzeczy dufał:
„Wolę cię małą, trzymając,        15
„Niż dziesięć wielkich, pływając".
Bo kiedy masz co pewnego,
Trzymaj sle mocno onego!
Szalenić aie nadziewają,
Przeto pewne opuszczają.        20









Rimicius: D (156) De piscatore et smaride ptsciculo. [H 28 Ἀλιεὺς ϰαὶ μαινίς]. C (205) Rybář a mlady sum. — FE (35) O rybitwie z małą rybką. — por. Paprocki 48 O rybitwie i o rybce małej — por. Jabłonowski 55 Stary kot i młoda myszka. Senectus inexorabilis. — Jakubowski 63 Mała rybka i rybak (L V, 3 Le petit poisson et le pêcheur). — por. Naruszewicz (424) Kot stary. — por. Węgierski (42) Mysz młoda i kot stary.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.