Radnicy k swemu pożytku

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Radnicy k swemu pożytku
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[193]

8. Radnicy k swemu pożytku.

Liszka gdy sie w sieć trafiła,
Za ogon się uwięziła,
Ale, by żywa ostała,
Aż ogon gwałtem urwała.
A gdy tak kęso chodziła, 5
Sromem sie inych wstydziła,
Iż jej żywot stał za mało,

[194]

Bo sie jej śmisrci równało.
Ale wżdy o tym myśliła,
Jakby inszym równa była:        10
Zebrawszy liszki w gromadę,
Wydała im taką radę:
„Siostry miłe, posłuchajcie!
„Po ogoniech nic nie macie:
„Dobrzebyście udziałały,        15
„Iżbyście je porzezały:
„I byłybyście cudniejsze
„I ku biegu pośpieszniejsze;
„Bowiem ogon prozne brzemię,
„Rozwlecze sie, jako ślemię“.        20
Rzekła jej jedna z gromady:
„Dziękujemyć z dobrej rady,
„Aleć sie to nam nie godzi,
„Bo to tobie jedno szkodzi;
„Nie radzisz ty nam ze cnoty,        25
„Jedno, by uszła sromoty^[1]
„Mybyśmy sie pokęsiły,
„Gdybyśmy tak szalone były“.
Bywać rada rzkomo z miłości,
A wnątrz pelna wszej chytrości.        30
Strzeż sie radzce łagodnego:
Szukać pożytku swojego.

↑ W pierwodruku: z sromoty.

[194] Rimicius: D (155) De vulpe sine cauda. [H 46 Ἀλώπηξ ϰόλουρος]. C (162) Lisska. — FE (64) O liszce bez ogona. — Błażewski 27 Z drużyną i cierpieć miło. O liszkach. — EW 64 Liszka bez ogona. — Niemirycz (6 verso) Lis bez ogona. (L V, 5 Le renard ayant la queue coupée). [195] Jakubowski 122 Lis z uciętym ogonem (L j. w.). — Kniaźnin III, 9 Liszka bez ogona. — Trembecki (64) Lis kusy (L j. w.).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.

[1] W pierwodruku: z sromoty.

[1]