Pieśni Kosmiczne/XV

{{Dane tekstu2 Pieśni Kosmiczne i inne |tytuł=Pieśni Kosmiczne |tytuł oryginalny=Písně kosmické }}

[38]

XV.

Nasz księżyc — piękny młodzian, zuch,
Jasno mu płoną lica;
Z dzieweczką-ziemią krąży w lot
Jak gołąb — gołębica.

Kiedy w niej utkwi czuły wzrok,
Faluje się jej łono,
Miłości kipi wewnątrz żar,
A oczy ogniem płoną.

Ona się jednak boczy nań,
Z miłości choć usycha,
Zdaleka, zda się, zimny głaz, —
On również więdnie, wzdycha.

Dzieweczka-ziemia całą noc
Nań patrzy w zadumaniu...
Rankiem świeżuchna rosa lśni —
Serdeczna łza w kochaniu.

Brak odpowiedniego argumentu w szablonie!