Pieśni Kosmiczne/XXIV
{{Dane tekstu2 Pieśni Kosmiczne i inne |tytuł=Pieśni Kosmiczne |tytuł oryginalny=Písně kosmické }}
Dzięki wam, dzięki, o gwiazdki me —
Wszakże zasługa to wasza,
Że nieraz może ta gwiezdna pieśń
Serc ludzkich smutki rozprasza.
Że może nieraz tę skrzepłą krew
Iskierka ognia rozżarzy
I choć przelotny radości błysk
Na bratniej wywoła twarzy.
Cóż, gdy mej ziemi nieszczęsny lud,
Wciąż tak nieludzko deptany,
Wiecznie przed wszystkiem z bojaźni drży,
A cichy, jako wód piany.
Na każdej twarzy współbraci mych
Taki wyryła ślad bieda,
Że kto twarz ową widział choć raz,
Myśl o niej zasnąć mu nie da.
Nie dziw, że kiedy na twarzy tej
Smutek ten wieczny zobaczę,
Humor mój pierzcha na długo znów,
Idę do kąta i płaczę...
Brak odpowiedniego argumentu w szablonie!