Pieśni Kosmiczne/XXXVII
{{Dane tekstu2 Pieśni Kosmiczne i inne |tytuł=Pieśni Kosmiczne |tytuł oryginalny=Písně kosmické }}
Wiecznie proroków głosy brzmią:
„Dziś żywi, jutro gnijem!“
A tak, niestety, prawdą jest,
Że świata nie przeżyjem.
Każdy usycha tutaj kwiat,
Śmierć wszystko do się garnie...
I ziemia kiedyś skończy kres,
Zwiędnie, jak róża, marnie.
Wszak choć grobowa dźwięczy pieśń,
Szat swych nie rozerwiemy,
Wieki żyć będziem, życiem swem
Światu dać przykład chcemy.
Wkrótce poznamy bytu cel,
Poznamy życia zdroje,
Zbadamy wieków przyszłych dno,
Gwiezdne zliczymy roje.
Przed tajemnicą każdej z wiedz
Głowy swej nie skłonimy,
W niebios zabite dzisiaj drzwi
Zwycięsko uderzymy.
Umrzem, zasławszy jednak wprzód
Wawrzynem darń grobową,
Na pogrzeb musi stawić się
Każdy z odkrytą głową!
Brak odpowiedniego argumentu w szablonie!