Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego/E/67

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego
Podtytuł	z muzyką instrumentowaną przez Karola Lipińskiego
Redaktor	Wacław z Olecka
Wydawca	Franciszek Piller
Data wyd.	1833
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	skany na Commons
Indeks stron

›››

[323]

( z muzyką. )

Dalibóg że powiém mamie;
on coś złego zrobić gotów:
wzdycha, płacze, ręce łamie,
klnie potęgę mych przymiotów.

Nazwał serce moje lodem,
wzrok sztyletem, jeszcze kłamie,
że ja jego łez powodem,
dalibóg że powiém mamie!

W noc pod okném mém narzeka,
dzień przepędza nieprzytomnie,
gdy przy ludziach, to zdaleka,
gdy bez ludzi, to on do mnie.

Chcę nań patrzyć, czuję trwogę,
chcę doń mówić, a nie umię,
chcę uciekać, a nie mogę,
sama siebie nie rozumię.

Płakać muszę gdy się żali,
gdy mu dłoń kładę na ramie,
to mię jakiś ogień pali,
dalibóg że powiém mamie.

Lecz, gdy mama go połaje,
on przypłacić gotów zdrowiem,
albo pójdzie w cudze kraje...
nie, już nic mamie nie powiém.

Tekst lub tłumaczenie polskie tego autora (tłumacza) jest własnością publiczną (public domain),
ponieważ prawa autorskie do tekstów wygasły (expired copyright).

Zobacz też

• Powiem mamie