Pożegnanie (Vachott, 1899)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Sándor Vachott
Tytuł	Pożegnanie
Pochodzenie	Przekłady ; z poetów obcych
Wydawca	„Gazeta Polska”
Data wyd.	1899
Druk	J. Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Antoni Lange
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Pożegnanie.

Kedvesen süt a hold.

Szól az estharang

Blado świeci księżyc,
Brzmi wieczorny dzwon.
Pożegnanie śle mi
Jego smętny ton.
Pobłogosław Boże
Kąt ten, pełny ziół,
Gdziem tak wiele szczęścia —
Trosk tak mało czuł.
Błogosław i ciebie,
Siny wzgórku mój,
Gdziem siadywał nieraz,
Plotąc marzeń rój.

Jak mi ciężko żegnać
Ten rodzinny kąt —
Gdybymż mógł sierota
Nie odchodzić ztąd!
Tylko ty strumyku,
Jeden — śród mych dróg
Pójdziesz razem zemną —
Wieść nas będzie — Bóg!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Sándor Vachott i tłumacza: Antoni Lange.