Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Dżuga
| ←Dziwo w jeziorze krakowskiém | Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie 36. Dżuga Lucjan Siemieński |
Szatryja→ | |
O pół mili przy drodze idącéj z Telsz na Olsiady przedstawia się oku wyniosła góra ręką ludzką sypana. Lud tameczny nazywa ten usyp górą Dżuga, niejakiegoś w dawnych czasach żmudzkiego rycerza, który za życia jeszcze własnemi rękami usypał ten kurhan i na grób sobie przeznaczył. Ciało Dżuga przez długi czas było strzeżone od djabłów, z którymi żył niegdyś w wielkiéj przyjaźni. Za ich pomocą cudów waleczności dokazywał Dżuga: sam jeden krocie Krzyżaków swoją żelazną maczugą zabijał, odwieczne dęby łamał jak trzciny i niebotyczne wywracał góry. On to Telszewskie wykopał jezioro i przy niém naprzód osadę założył.
_069.png){kind=link}