Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Mogiła Mełanki


Mogiła Perepiat i Perepiatycha Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie • 26. Mogiła Mełanki • Lucjan Siemieński Świrydowa mogiła
Mogiła Perepiat i Perepiatycha Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
26. Mogiła Mełanki
Lucjan Siemieński
Świrydowa mogiła

Tak się ta mogiła nazywa od pochowanéj w niéj ładnéj dziewczyny tego imienia, uduszonéj od Sotany[1], czyli upiora, w wieczór Ś. Katarzyny, w którym Ukrainki zbiegłszy się na wieczornicę gotują kaszę i wylazłszy na płot wołają swoich narzeczonych; po takiém zawołaniu, z któréj strony psy zaszczekają, z téj strony narzeczony ma przybyć; właśnie na wołanie Mełanki nieodpowiedziały psy, lecz przybył sam narzeczony, który umarł był przed rokiem ze zgryzoty, gdy mu Mełanka niebyła wierną w dotrzymaniu słowa wyjścia za niego za mąż i pochwyciwszy dziewczę, udusił.






  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; winno być — Satany. Przypis na podstawie Sprostowania.