Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Parobek wilkołakiem
| ←Porwana dziewczyna | Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie 141. Parobek wilkołakiem Lucjan Siemieński |
Niewierna żona→ | |
Czarownica rozkochawszy się w młodym parobku, daremnie chciała pozyskać jego wzajemność, nakoniec rozgniewana ta wzgardą, zaprzysięgła mu zemstę. Jakoż spotkawszy go jadącego do boru po drzewo, zapowiedziała mu, iż za pierwszém cięciem siekiéry, zamieni się w wilkołaka.
Niezważał zrazu parobek na te groźby, lecz skoro przybył do lasu, a cięciem silném rąbnął w drzewo, siekiera wypadła mu z ręki. Przestraszony tém zdarzeniem spojrzy i widzi, że ręce jego zmieniły się w wilcze łapy. Bezprzytomny zaczął biegać po lesie, a natrafiwszy zdrojowisko, przejrzał się i postrzegł, że cały zmienił się w wilka. Pospieszył do swoich wołów, ale te przestraszone, uciekają od pana. Chciał je zatrzymać znajomym głosem, lecz zamiast głosu ludzkiego zawył przeraźliwie. Widząc tedy, jak się sprawdziły pogróżki pogardzonéj czarownicy, niemogąc mimo przemiany w wilka oderwać się od strzechy rodzinnéj, błąkał się po okolicy. Nadaremnie usiłował przyzwyczaić się do surowego mięsa: niemógł tego przemódz na sobie, a tém bardziéj niemógł się żywić ludzkiém ciałem.
Dla tego zaczął straszyć pasterzy i żniwiarzy, którym wyjadał chléb, mleko i inne potrawy.
Lat kilka tak przebywszy uczuł do snu pociąg nadzwyczajny; położył się więc i zasnął. Ale jakież jego zdziwienie, kiedy po obudzeniu, ujrzał się w postaci człowieczéj.
Uradowany z swego odczarowania, jak stał nagi, tak leciał do swego sioła; ale krótka była jego pociecha, bo w domu rodzice już pomarli, dziewczyna, którą kochał, poszła za innego i miała czworo dzieci; a przyjaciele dawni pomarli, drudzy w świat poszli.
_158.png){kind=link}
_159.png){kind=link}