Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Niewierna żona
| ←Parobek wilkołakiem | Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie 142. Niewierna żona Lucjan Siemieński |
Kupiec poznański wilkołakiem→ | |
Pewien gospodarz, który przez lat siedm był wilkołakiem, odpokutowawszy swój czas, przemieniony został na powrót w człowieka. Spiesząc co tchu przez cały dzień do domu, gdzie był zostawił żonę i kilkoro dzieci, już dobrze pod wieczór przybył i zaczął stukać do drzwi zamkniętych.
— Kto tam? zapytano z chaty. Gospodarz poznawszy głos swéj żony, odpowiedział: To ja, twój mąż!
— Wszelki duch chwali Pana Boga! Mężu! wstawajcie — zawołała wystraszona niewiasta; a gospodarz ujrzał przed sobą swego dawnego parobka, który się z jego żoną ożenił, a teraz wybiegł z widłami odpędzić złego ducha. Oburzony tém gospodarz, wykrzyknął z rozpaczą: O czemuż niejestem wilkołakiem, żebym ukarał niewierną i nieczułą mego nieszczęścia!
Stało się zadość jego życzeniu, bo napowrót przemieniony w wilka, z wściekłością rzucił się na żonę karmiącą dziecko z drugiego małżeństwa i pokaleczył ją śmiertelnie.
Na jęki nieszczęśliwéj niewiasty zlecieli się sąsiedzi i uderzyli na drapieżnego zwierza, który padł pod licznemi razami. Po odniesioném zwycięztwie, gdy przy świetle zaczęto przyglądać się zwierzęciu, postrzeżono, że zamiast wilka, leżał zabity gospodarz, co zniknął przed siedmią laty, a o którym wieść biegała, że był wilkołakiem. Żona jego wkrótce z zadanych ran umarła.
_159.png){kind=link}
_160.png){kind=link}