Poezye. Serya druga/A kiedy odchodzi

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	Wieczorne pieśni
Podtytuł	A kiedy odchodzi
Pochodzenie	Poezye. Serya druga
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd.	1883
Druk	Kraków. — W drukarni Wł. L. Anczyca i Spółki.
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

›››

IV.

A kiedy odchodzi leciuchną swą nogą,
To gasi za sobą słoneczko nad drogą,
I skrzydły unosi w posępne te mroki
Wiosenne marzenia, wiosenne uroki...
I woła do ciebie:
„Skończony twój dzień!
Pożegnaj ty młodość,
Idź w cień! idź w cień!”
Ach! gdzież znajdziesz drogę, wśród zmierzchu i mgły?
— Już rosa opada... to łzy! to łzy!

∗
∗ ∗

A kiedy odchodzi, raz jeszcze ramiona
Wyciąga do ciebie z ostatnim uściskiem...
Co w życiu najdroższem, co było ci bliskiem,
Omdlewa w pomroce — i gaśnie — i kona —

I woła do ciebie:
„Skończony twój dzień!
Pożegnaj ty miłość,
Idź w cień! idź w cień!”...
Ach! czemże żyć będziesz ? czem karmić twe sny ?
— Już rosa opada... to łzy! to łzy!

∗
∗ ∗

A kiedy odchodzi, zamiera świat cały,
I robi się dziwnie posępny i cichy...
I serce zamyka ten powój, ten biały,
Co ustom gorącym otwierał kielichy...
I woła do ciebie:
— Skończony twój dzień!
Pożegnaj ty szczęście,
Idź w cień! idź w cień!
Ach! gdzież się przytulisz? ach gdzież spoczniesz ty?
— Już rosa opada... to łzy! to łzy!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.