Poezye. Serya druga/Na fujarce/Oj zaszumiały brzozy płaczące...

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	Na fujarce
Podtytuł	Oj zaszumiały brzozy płaczące...
Pochodzenie	Poezye. Serya druga
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd.	1883
Druk	Kraków. — W drukarni Wł. L. Anczyca i Spółki.
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

›››

XI.

Oj zaszumiały brzozy płaczące
W dąbrowie...
Bywajcie zdrowi, siwe gołąbki,
Ojcowie!
Pójdę ja z kosą dalekim krajem,
Dunajem...
Może mnie wezmą kędy do żniwa,
Za najem!
Pójdę ja, pójdę, sierocą drogą
Po świecie...
A kędyż wy mnie, czarne jaskółki,
Najdziecie ?
Albo na polu, w krwawej robocie
I w pyle...
Albo przy onej rozstajnej drodze,
W mogile!
Jedna duszyczka z chaty bielonej
Ubędzie...

Jeno ci o niej wichry nieść będą
Orędzie...
Jeno żórawie, co ciągną górą,
Od rzeki,
Na bystrych piórach głos mój poniosą
Daleki...
Jeno ta woda, co idzie modra
W kraj świata,
Braciom słóweczko tęskliwe poda
Od brata!..
Pójdę ja, pójdę, w cudną krainę,
Tułaczą...
Ani mnie kiedy te gwiazdy sine
Obaczą!
A nie pytajcie, jakie tam rosy
Perłowe?
Boby o ścianę tatuś swą siwą
Tłukł głowę!
A nie pytajcie, jakie tam sznury
Koralu?
Boby matusi pękło serdeńko
Od żalu!
Ani pytajcie, jakie tam pieśni,
A dzwony?..
Boby mnie głośno las ten zapłakał
Zielony!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.