Poezye. Serya druga/Usta, co we dnie

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	Noce letnie
Podtytuł	Usta, co we dnie
Pochodzenie	Poezye. Serya druga
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd.	1883
Druk	Kraków. — W drukarni Wł. L. Anczyca i Spółki.
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

›››

Usta, co we dnie z rozpaczą bluźniły,
Bez głosu, napółotwarte goreją,
Jak kwiat spalony, co nie ma już siły
Poić się rosą — nadzieją.

Srebrne złudzenia i błękitne mary,
Co niegdyś ducha rzeźwiły wśród znoju,
Stoją przede mną, jako puste czary,
Bez jednej kropli napoju!
I próżno wołam: pragnę!... i daremnie
Podnoszę oczy w gwiaździste błękity,
Z których zwątpienie odarło tajemnie
Cudów zachwyty.
Imię Twe, duchów uciszonych Boże,
Zamknąć ust moich płonących nie może,
Jak pieczęć złota...
I jedno tylko, jak śmierć smutne, słowo,
Rzuca się na nie łuną purpurową:
Wieczna tęsknota!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.