Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom IV/Plac widzę pusty

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Maria Konopnicka
Tytuł	Poezye wydanie zupełne, krytyczne
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa.
Data wyd.	1915
Druk	O. Gerbethner i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Indeks stron

›››

[103]XXXVI.

 »...Cosi sen va, e quivi m’abbandona...«^[1]
 Dante, Inf. VIII [109].
Plac widzę pusty, z gwiaździstą posową^[2]
Nocy, gdzie posąg gwałtowny Manina^[3]
Od tła głębokich lazurów odcina
 Biel marmurową...

Plac widzę pusty w uśpionem już mieście
Savonaroli^[4] i Fra Angelica,
Gdzie wiecznie płacze echowa muzyka
 W fontan szeleście...

I drogę widzę, po której się słania
Wielki cień Danta w pielgrzymiej opończy,
I gdzie się nigdy jęk Arna nie kończy,
 Ni duchów łkania...

Tam mi twa postać, lirniku, się jawi,
Rąk podniesieniem nademną świecąca,

[104]

Bom już od twego leciała precz słońca,
 Szlakiem żórawi...

Więc zadumanem gdy żegnam spojrzeniem
Florencką noc tę, co w ciszy pałała,
Anioł twój lekkim oderwał się cieniem
 Od twego ciała —

I rzekł mi: — Dziś twe poznałem kolory:
Pieśń twoja — modrość, co w róże przepada,
Jak kiedy zorza w przejrzyste wieczory
 Ugasa blada.

I rzekł: — Wiem, jakie nad tobą jest granie
I jaka twoich kolorów muzyka:
Tęskność to, która oraczom na łanie
 Serca odmyka.

A bliższa jesteś w twej barwie i w tonie
Tej białej magji^[5], co rośnie z prostoty,
Niżeli mniemasz, a w pieśni zakonie
 Chodzisz przez wzloty.

Na mnie zaś późno już. Odwykły duchy.
Milczą, choć do nich zawołam z mej cieśni...
Lecz tyś jest w ogniach bożych, a czas głuchy —
 Idź i świeć w pieśni!

I zaszedł blaskiem i cofnął się w siebie
Anioł i droga rozwiodła nas w strony.
A teraz patrzę, gdzie świecisz na niebie,
 Błogosławiony...
Awinion 1893 r.

1. »Zaczem odejdzie i samego rzuci...«
   (Przekł. E. Porębowicza).
2. Posowa — powała, strop, sklepienie.
3. Daniel Manin (ur. 1804, um. 1857) — dyktator wenecki w powstaniu przeciw Austryi w 1848 i 1849. Pomnik Manina na placu tejże nazwy (piazza Manin) we Florencyi.
4. Girolamo Savonarola, Dominikanin, słynny reformator i mówca religijny, spalony w r. 1498.
5. W wiekach średnich rozróżniano dwie magie (nauki czarnoksięskie): wyższą czyli białą, odwołującą się do pomocy duchów dobrych, i czarną, zwracającą się do sił nieczystych.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.