Poezyje Ks. Karola Antoniewicza (1861)/Ucieczka

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Antoniewicz
Tytuł	Poezyje
Data wyd.	1861
Druk	Drukarnia „Czasu“
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[253]Ucieczka.

 . . . . . The sky is clouded Gaspard
 And the rex'd^[1] ocean sleepsa^[2] troubled sleep
 Beneath a lurid gleam of parting sunschine!^[3]
 Albion a Poem.^{[4] [5]}

Wróćmy do domu! Patrz, niebo się chmurzy;
Słyszysz już grzmoty głuche zdaleka?
A łyska trwożna od brzegów ucieka,
I bliskiéj burzy przyjście nam wróży.

Uchodźmy szybko, póki cisza służy,
Niech lekki wiater wzdyma nasze żagle,
Bo kiedy burza powstanie nagle,
Pewnie w jezioro naszę łódź zanurzy.

[254]

Lecz bystrém okiem spojrzyj w te oddale;
Ktoś na nadbrzeżnéj spoczywa tam skale.
Pewnie to matka, matka ukochana.

Sama już w późnéj nocy na nas czeka,
Patrzy, czy łódka przed burzą ucieka,
Łzami troskliwéj miłości zalana.

∗             ∗
∗

1.  Błąd w druku; powinno być – vex'd.
2.  Błąd w druku; powinno być – sleeps a.
3.  Błąd w druku; powinno być – sunshine.
4.  Fragment powieści Sir Waltera Scotta „Opat“.
5.  W wolnym tłumaczeniu zespołu Wikiźródeł:

   .....Niebo jest zachmurzone, Admirale
   A rozdrażniony ocean śni niespokojnie
   Pod bladym blaskiem zachodzącego słońca!
    Pieśń Albionu.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Antoniewicz.