Poezyje Ks. Karola Antoniewicza (1861)/Współczucie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Poezyje |
| Data wyd. | 1861 |
| Druk | Drukarnia „Czasu“ |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
The torrent was loud to my car
But I heard a tuneful voice.
Battle of Lora. Ossian.
Gdy łza z łzą się łączy, z westchnieniem westchnienie,
Serce w rozkoszach miłości umiera.
Choć grzmot straszliwy powietrze przedziera,
Ja wonne tylko zewsząd czuję tchnienie.
Niech łez obfite leją się strumienie;
Gdy ukochana ręka łzy ociera,
Świat z oczów znika, niebo się otwiera
I źródłem szczęścia staje się cierpienie.
Niech fala jęknie, niech burza zawyje,
Z sklepienia nieba grom za gromem bije;
Wpośród rozhukanych żywiołów boju,
Duch tobą zajęty rozmyśla w pokoju,
Jak w późnéj jesieni, w wieczornéj ciszy,
Dźwięki miłosne wkoło siebie słyszy.
∗ ∗
∗ |
