Portret Dorjana Gray'a/Przedmowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przedmowa |
| Pochodzenie | Portret Dorjana Gray'a |
| Wydawca | A. F. Mittler |
| Data wyd. | 1929 |
| Miejsce wyd. | Łódź |
| Tłumacz | Marceli Tarnowski |
| Źródło | Skan na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały tekst |
| Indeks stron | |
PRZEDMOWA.
Artysta jest twórcą piękna.
Celem sztuki jest: objawiać sztukę, ukrywać artystę.
Krytykiem jest, kto potrafi własne wrażenie piękna wyrazić w odmiennej formie lub w nowym materjale.
Najwyższa jak i najniższa forma sztuki jest swego rodzaju autobiografją.
Kto w rzeczach pięknych odnajduje sens brzydki, jest zepsuty, nie budząc zachwytu. To błąd.
Kto odnajduje piękny sens w rzeczach pięknych, jest kulturalny. Posiada przyszłość.
Wybranymi są, ci, dla których rzeczy piękne posiadają znaczenie tylko piękna.
Niema książek moralnych lub niemoralnych. Bywają tylko książki napisane dobrze lub źle. Nic więcej.
Niechęć wieku dziewiętnastego do realizmu jest wściekłością Kalibana, spoglądającego na własne odbicie w zwierciadle.
Niechęć wieku dziewiętnastego do romantyzmu jest wściekłością Kalibana, widzącego w zwierciadle nieswoje odbicie.
Życie moralne człowieka jest częścią materjału dla artysty, atoli moralność sztuki polega na doskonałem użyciu niedoskonałego środka.
Żaden artysta nie pragnie niczego dowieść.
Nawet rzeczy prawdziwe mogą być dowiedzione.
Żaden artysta nie ma sympatyj etycznych.
Sympatja etyczna u artysty to niewybaczalne zmanierowanie stylu.
Żaden artysta nie jest chorobliwy.
Artysta może wszystko wyrazić.
Myśl i mowa są dla artysty narzędziami sztuki.
Występek i cnota są dla artysty materjałem sztuki.
Z punktu widzenia formy typem sztuki jest muzyka. Z punktu widzenia uczucia typem jest sztuka aktora.
Wszelka sztuka jest zarazem powierzchnią i symbolem.
Kto sięga pod powierzchnię, czyni to na własne ryzyko.
Kto odczytuje symbol, czyni to na własne ryzyko.
Sztuka odzwierciedla w istocie widza, nie życie.
Różnorodność poglądów o dziele sztuki dowodzi, że jest ono nowe, skomplikowane i zdolne do życia.
Jeśli krytycy są w niezgodzie, artysta jest w zgodzie z sobą.
Możemy wybaczyć komuś, że stwarza coś użytecznego, póki tego nie podziwia. Jedynem usprawiedliwieniem dla twórcy dzieła bezużytecznego jest, że je podziwia.
Wszelka sztuka jest bezużyteczna.
OSKAR WILDE.
