Potrawy z ryb/Dorsz (pomokl) faszerowany
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Potrawy z ryb |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“ |
| Data wyd. | 1929 |
| Druk | Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
63. DORSZ (POMOKL) FASZEROWANY. Dorsz nadzwyczaj się nadaje do faszerowania; ponieważ jednak ma skórę delikatną, łatwo pękającą w gotowaniu, a głowę jego można lepiej odrzucić — można go przyrządzać w specjalnie w tym celu uszytej torebce z płótna. Dwa kilo czystego mięsa z dorsza przepuścić przez maszynkę z pół kilo bułki wymoczonej i wyżętej i ćwierć kilo cebuli surowej. Położyć na stolnicy i jeszcze siekać tasakiem, dodając trzy jaja całe, filiżankę wody bardzo zimnej, soli i pieprzu do smaku. Kto lubi, może dodać trochę utartej na tarce skórki cytrynowej. Tak przyrządzony farsz wkładamy luźno w torebkę podłużną kształtu i rozmiaru zwykłej trzykilowej ryby. Zawiązujemy mocno końce i wkładamy na durszlak do wanienki z gotującym się smakiem. Po zagotowaniu na silnym ogniu, dalej gotujemy bardzo wolno godzinę i kwandrans, poczem wyjmujemy wraz z durszlakiem, dajemy nieco przestygnąć, rozpruwamy torebkę i rybę przekładamy na półmisek. Można ją podawać na gorąco lub zimno, ubierając w taki sam sposób, jak faszerowanego szczupaka, od którego wcale się nie różni w smaku. Do gorącego, faszerowanego dorsza odpowiednie są sosy: chrzanowy, musztardowy, kaparowy, śmietanowy i pomidorowy; do zimnego — wszelkie ostre sosy zimne, a głównie chrzan z octem.
