Powieść chińska
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Powieść chińska |
| Pochodzenie | Drobiazgi |
| Wydawca | Redakcja „Muchy” |
| Data wyd. | 1898 |
| Druk | A. Michalski |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Raz mandaryn Win-to-graj rzekł do swej małżonki.
— Dziś wieczór idę czytać księgi Konfucjusza, więc zjedz sama wieczorem ryż i ziół korzonki i myszkę, której samo wspomnienie mnie wzrusza — i wybacz luba Fi-lis, że losów przewrotność skazuje cię na smutną bezemnie samotność.
Fi-lis otarła oczki figlarne i skośne, Win-to-graj ku pagodzie skierował swe kroki — a tom, myślał, oszukał to babsko nieznośne.
Z uciechy coraz żwawsze wyprawiał podskoki, aż przyszedł do pałacu, gdzie moc różnych gości, paliła opium w fajkach, grając przytem w kości.
Fi-lis czekała tylko jak Win-to-graj wyjdzie i zaraz do służebnej tak rzekła kobiety.
— Pójdź Lao, daj mu poznać, niech tu zaraz przyjdzie.
Wkrótce słuchała pieśni młodego poety, w której tyle się czarów mieściło i mocy, że poiła się niemi do samej północy.
Nad ranem, gdy Win-to-graj wszedł w domowe progi, Fi-lis wydała smutne i ciche westchnienie.
— Spełniłeś obowiązek Win-to-graju drogi?
— Tak, odrzekł, obowiązek — a ty?
— Poświęcenie! Tylko na tych podstawach, mój ty smoku złoty, dom cnego mandaryna bywa gniazdem cnoty.
