Doktor. U żydów wykładacze Pisma św., „biegli w Piśmie“, nazywali się soferim, co łaciński przekład biblji, zwany Wulgatą, tłumaczy przez „doctores legis“. W Kościele chrześcijańskim doktorat należał do szczególnych przymiotów urzędu kapłańskiego i biskupiego. Nazwę „doktorów kościoła“ nadawano tym, którzy naukę kościelną szczególnie jasno wykładali. W wiekach średnich zaś, w czasie powstawania uniwersytetów, tytuł ten nadawali uczniowie wybitnym nauczycielom, łącząc z nim charaktery-styczne przydomki. I tak np. św. Anzelma z Canterbury zwano „Doctor Marianus“, św. Tomasza z Akwinu „Doctor Angelicus“, św. Bonawenturę „Doctor seraphicus“ i t. p.
