Drzewa. Kult drzew świętych pojawia się u ludów semickich i indoeuropejskich, prawie we wszystkich religjach. W Babilonji czczono palmę daktylową, w Palestynie u Chananejczyków i żydów drzewo oliwne i winograd. Stary Testament wymienia dęby, cedry i inne drzewa jako drzewa poświęcone Jehowie. Ten kult dochował się dotychczas w Palestynie, gdzie każde niemal drzewo, dziko wyrosłe, poświęcone jest jakiemuś świętemu. Mistyczne znaczenie miały wyrażenia jak „drzewo wiadomości złego i dobrego“, i „drzewo żywota“, wspomniane w Starym Testamencie (Genesis II 9.17 i III 3) i były u żydów symbolem doskonałości, którą ludzkość utraciła przez grzech.
