Marja Magdalena św., o której mówi ewangelja św. Łukasza (VIII.2), że była jedną z niewiast, uleczonych od złych duchów i chorób przez Chrystusa i towarzyszących Mu wraz z uczniami. Pochodziła z miasta Magdala (obecnie el-Megdel) nad jeziorem galilejskiem w Palestynie. Nic nie uprawnia do twierdzenia, że była na pewno tą samą osobą, co grzesznica, o której opowiada ewangelja św. Łukasza (VII.37 — 38), że namaściła nogi Jezusa. Marja z Magdali stała pod krzyżem w czasie śmierci Jezusa, była przy złożeniu Jego ciała do grobu, nazajutrz poszła tam z innemi niewiastami a nie znalazłszy ciała, pobiegła z wieścią o tem do apostołów Piotra i Jana. Następnie poszła powtórnie do grobu i wtedy ukazał jej się Jezus. Nie można również na pewno twierdzić, aby Marja z Magdali była tą samą osobą, co Marja z Betanji, siostra Marty i Łazarza, którego Jezus wskrzesił. Wszelako tradycja i większość pisarzy kościelnych przechyla się do zdania, że te trzy osoby, t. j. Marja z Magdali, grzesznica i Marja z Betanji są tą samą osobą. Wedle historyków starobizantyńskich cesarz Leon VI przewiózł jej ciało do Konstantynopola, według tradycji zaś, która powstała w XII w., Marja Magdalena miała przy końcu życia przebywać w okolicy Marsylji a ciało jej spoczywa w Vezelay we Francji.
