Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów/Reformaci

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Stanisław Piekarski
Tytuł	Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1930
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	R – wykaz haseł R – całość
Indeks stron

›››

[357]

 Reformaci, zgromadzenie zakonne, powstałe w r. 1532, jako odłam zakonu franciszkanów (ob.). Po rozdziale tego zakonu na obserwantów i konwentualnych, wytworzyły się pomiędzy pierwszymi dalsze odgałęzienia, dążące do ściślejszego przestrzegania reguły zakonnej św. Franciszka. Jedno z nich, reformaci, zostali wyłączeni w r. 1579 z prowincji zakonu franciszkanów i utworzyli samoistny zakon. W r. 1629 posiadali dwie prowincje: włoską, i polską, w r. 1726 utworzyli trzecią, bawarską a następnie tyrolską, austrjacką, czeską i karyncką. W r. 1897 papież Leon XIII połączył reformatów z bernardynami w jeden „Zakon Braci Mniejszych“, którym Pius X nadał w r. 1910 miano „Fratres Minores unionis Leonianae“.

 Do Polski wprowadzeni w r. 1622, tworzyli reformaci dwie kustodje: małopolską i wielkopolską z 57 klasztorami. Z tego zostało aż do unji leonińskiej w r. 1897 14 klasztorów w Małopolsce. Obecnie (r. 1930) do polskiej prowincji reformatów należą klasztory: w Krakowie, Wieliczce, Kętach, Zakliczynie, Bieczu, Jarosławiu, Przemyślu, Sądowej Wiszni, Lwowie, Rawie Ruskiej, Pilicy, Stopnicy, Kazimierzu nad Wisłą, Brzezinach, Roninie, Włocławku i Pińczowie.

[358]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stanisław Piekarski.