Seminarja duchowne, kościelne zakłady naukowe, połączone z konwiktami dla kleryków, przeznaczone do kształcenia i wychowywania przyszłych kapłanów. Kościół katolicki uważa kształcenie tych, którzy pragną się poświęcić służbie kościelnej, za swoje własne i wyłączne prawo (can. 1352 kodeksu kan.) a tem samem odmawia tego prawa państwu. Każda diecezja winna mieć seminarjum, kształcące alumnów w filozofji i teologji a oprócz tego w miarę możności t. zw. małe seminarjum, przygotowujące przyszłych alumnów w szkołach naukach, udzielanych w średnich. Male seminarja są zazwyczaj konwiktami dla chłopców, którzy uczęszczają do gimnazjów a po zdaniu matury wstępują do seminarjum. Z rozporządzenia papieża mogą powstawać seminarja międzydiecezjalne, czyli regjonalne. Każde seminarjum posiada statuty, zatwierdzone przez biskupa i mianowanych przez niego profesorów oraz zarząd, na czele którego stoi rektor, mający czuwać nad karnością i ścisłem przestrzeganiem przepisów statutu. Oprócz rektora przełożonymi w seminarjum są spowiednicy i
ojciec duchowny (ob.).
