Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów/Siostry miłosierdzia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1930 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | S – wykaz haseł S – całość |
| Indeks stron | |
Siostry miłosierdzia, w znaczeniu ogólnie przyjętem zakonnice, poświęcające się pielęgnowaniu chorych. W szczególnem znaczeniu siostrami miłosierdzia czyli szarytkami (z franc. Soeurs de Charité) nazywają się:
1) Wincentynki, zgromadzenie zakonne, założone w r. 1633 przez św. Wincentego a Paulo i Ludwikę de Marillac. Regułę zgromadzenia, ułożoną w głównych zarysach przez św. Wincentego, zatwierdził papież Klemens XI w r. 1668. Składają śluby tylko na rok i odnawiają je corocznie w dniu 25 marca jako święto Zwiastowania Najśw. Marji Panny. W ciągu wieku XVIII i XIX zgromadzenie rozszerzyło się po całym świecie i niema obecnie kraju, w którymby szarytki nie pracowały. Do Polski wprowadziła je królowa Marja Ludwika w r. 1652. Obecnie (r. 1930) liczą w prowincji warszawskiej 96 domów i około 700 sióstr, w prowincji małopolskiej 49 domów z 667 siostrami, a w prowincji poznańskiej 54 domy i przeszło 600 sióstr. Ze skasowanej przez rząd rosyjski w r. 1864 prowincji litewskiej odzyskały dotychczas domy w Wilnie, w Białej Podlaskiej i w Białymstoku.
