Wincentego à Paulo Towarzystwo, założone w r. 1833 przez ośmiu studentów uniwersytetu paryskiego pod przewodnictwem Fryderyka Ozanama (1813 — 1853), działacza i pisarza katolickiego. Celem stowarzyszenia jest własne udoskonalenie przez czynna miłość bliźniego, a mianowicie bezpośrednie wykonywanie opieki nad ubogimi, odwiedzanie ich, dostarczanie im środków żywności, odzieży i opału. Zorganizowane w konferencje parafjalne pod kierunkiem rad krajowych i Rady Generalnej w, Paryżu, towarzystwo św. Wincentego a Paulo rozszerzyło się w ciągu XIXw. po całym świecie i liczy obecnie około 7 tysięcy „konferencyj parafialnych“. Pomoc, udzielana przez nie ubogim, obliczają na blisko 14 miljonów franków rocznie. W Polsce zostało wprowadzone około r. 1850 najpierw w Poznańskiem i na Śląsku, w r. 1858 we Lwowie, w r. 1863 w Krakowie a około r. 1906 w b. Kongresówce i liczy obecnie ponad 120 konferencyj polskich.
