Wincenty à Paulo św., największy organizator miłosierdzia chrześcijańskiego, urodzony w r. 1576 w Pouy w południowej Francji, przyjął w r. 160 święcenia kapłańskie i był proboszczem w Thil. W r. 1605 wpadł w ręce korsarzy i został sprzedany jako niewolnik do Tunisu. Po dwóch latach niewoli udał się do Rzymu a następnie w r. 1609 przybył do Paryża, gdzie został jałmużnikiem królowej Małgorzaty. Potem był kapelanem i wychowawcą, synów rodziny Gondich, proboszczem w Clichy i Châtillon. Ludwik XIII mianował go generalnym jałmużnikiem galer francuskich i powierzył mu opiekę nad więźniami i skazańcami. Z założonego przez św. Wincentego w r. 1617 w Paryżu małego zakładu opieki i pielęgnowania ubogich chorych wyrosła dzisiejsza wszechświatowa organizacja Sióstr Miłosierdzia. Dla zwalczania indyferentyzmu i ciemnoty religijnej rozpoczął misje ludowe w. Paryżu a pomagających mu w tem kapłanów połączył w r. 1624 w kongregację, z której powstało zgromadzenie zakonne lazarystów, zwanych w Polsce misjonarzami (ob.
Misjonarze w Polsce). Zmarł w Paryżu w r. 1660 i został w r. 1737 zaliczony w poczet świętych.
