Promethidion/Dedykacja

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Cyprian Kamil Norwid
Tytuł	Promethidion
Wydawca	Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska”
Data wyd.	1923
Druk	Zakłady graficzne Instytutu Wydawn. „Bibljoteka Polska”
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[7]
 †

Tobie, Umarły, te poświęcam pieśni,
Bo cień, gdy schyla się nad pargaminem,
To prawdę czyta, o podstępach nie śni...
Tobie poświęcam, Włodziu!... Słowem, czynem,
Modlitwą... bliskim znajdziesz mnie i wiernym
Na szlaku białych słońc, na tym niezmiernym,
Co się kaskadą stworzenia wytacza
Z ogromnych BOGA piersi, co się rozdziera
W strumienie... potem w krzyż się jasny zbiera,
I wraca — i już nigdy nie rozpacza!....^[1]

 Tam czekaj, drogi mój! Każdy umiera...
 C. K. N.

1. „już nigdy nie rozpacza”. — Rozpacza, w sferze ciał znaczy także: rozstępuje, rozdziela, rozciela.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Cyprian Kamil Norwid.